بررسی تاثیر نوع سیمان بر خصوصیات رفتاری مخلوط آسفالت بازیافت شده با قیرامولسیون

امروزه استفاده از فن آوری بازیافت سرد با قیرامولسیون به دلیل مزایای فنی و اقتصادی متعدد گسترش قابل توجهی یافته است. در مقابل عدم گیرش مخلوط و تغییرشکل های بیش از حد لایه بازیافت شده در ابتدای دوره عمل آوری از عوامل محدودکننده در استفاده از این روش می باشند. یکی از راه های غلبه بر این معضل استفاده از افزودنی های پوزولانی از جمله سیمان است. افزودن سیمان باعث افزایش قابل توجه سختی، کاهش تغییرشکل های ماندگار، افزایش دوام در برابر رطوبت و کاهش حساسیت حرارتی می شود. اما افزایش سختی خود باعث کاهش انعطاف پذیری مخلوط شده و این مساله می تواند تاثیر مفید سیمان بر عمر خستگی مخلوط را تحت تاثیر قرار دهد. در این تحقیق خصوصیات رفتاری مخلوط های آسفالتی بازیافت شده با قیرامولسیون و دو نوع سیمان (سیمان نوع i و سیمان پوزولانی) با تاکید بر خصوصیات خستگی مخلوط ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. ابتدا با استفاده از روش مارشال اصلاح شده مقادیر بهینه قیرامولسیون و درصد آب مخلوط ها تعیین شد. سپس آزمایش های مکانیکی در سه گروه شامل تعیین مقاومت کششی غیرمستقیم، مدول برجهندگی و عمر خستگی به روش کشش غیرمستقیم صورت گرفت. با استفاده از نتایج به دست آمده دو مدل مجزا برای تخمین مدول برجهندگی و عمر خستگی این مخلوط ها ارائه شد. براساس نتایج به دست آمده مقایسه عمر خستگی نمونه های مورد تحقیق باید با توجه به سطح کرنش اولیه انجام شود. بدین منظور با بررسی و تحلیل نتایج به دست آمده در شرایط مختلف کرنش هایی به عنوان کرنش های مرزی انتخاب شدند. براساس نتایج به دست آمده در کرنش های بالا (بزرگتر از کرنش های مرزی) یک رابطه معکوس بین مدول برجهندگی و عمر خستگی وجود دارد. در این سطح از کرنش ها افزایش مدول برجهندگی با کاهش عمر خستگی همراه است. در مقابل در کرنش های پایین با افزایش مدول برجهندگی عمر خستگی نمونه ها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد که عمر خستگی نمونه های حاوی سیمان پوزولانی در کرنش های پایین تر از حد مرزی بیشتر از نمونه های سیمان نوع i می باشد. در مقابل در کرنش های بالا نمونه های سیمان نوع i عمر خستگی بالاتری داشتند.